Тэр хүнд хайртай гэж хэлээрэй...

Цаг 01:38. Энэхэн мөчид цагийн дуунаас ээжийхээ цаашлан буй алхааг сонсоно цаг чаг чаг хийн дугарахад би дургүй... гэх эдүгээ нэр нь мартагдсан нэгэн зохиолчийн хэлсэн хэдэн мөр гэнэт аманд орж ирлээ. Ээж минь цааш алхаж байна гээд төсөөлөхөөр зүрхэнд айдас хурж нүдэнд нулимс цийлэгнэж ирдэг юм. Хэзээ нэгэн цагт биднийг орхиод явах нь жам юм гэдгийг ухаарах бүртээ энэ орчлонгийн өршөөлгүй хатууг гайхаад барах биш дээ. Тэр гунигт мөчийг цаг хугацаа бидэнд хором бүрээр ойртуулсаар байгаа үнэнтэй хэн ч маргахгүй бизээ. Хэзээг нь хэн ч мэдэхгүйг л мэдэж байгаа нь харин бидэнд нэгийг хэлээд байх шиг... Амжиж эжийгээ хайрлаж авья, хайртайгаа мэдрүүлж төрсөн үрийнх нь хайр халамжийг харамгүй бэлэглэе. Хайрлаж чадахгүй байхын аргагүй хэдхэн хүмүүсийн маань хамгийн дээд нь болох тэр гэгээн сэтгэлт амьд бурханаа дэргэд байгаа дээр нь амжиж баярлуул, баярлуулж чадахгүй юм аа гэхэд гомдоохгүйг хичээцгээе тэр хүн чиний төлөө өлсөж ядарч зовохыг үл тоон амьдралтай тэмцэлдсээр чамайг өсгөсөн юм өдийг болтол өөрөөс чинь хайртай гэдэг үг сонсож амжаагүй яваадаа гомдохгүй ч өөдөсхөн чинээ үр нь хайрын үнэ цэнийг мэддэг болсоныг ойлгоод хичнээн баярлах бол.